کد مطلب:39320 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا زماني كه بهشتيان به بهشت و جهنميان به جهنم بروند و آيا فردي كه به بهشت رفته ميتواند مثلاً پسر يا دختري كه مورد علاقة وي بوده و يا هر كس ديگر را كه به جهنم وارد شده به بهشت و نزد او بياورند و به طريقي شفاعت او را طلب كند و پذيرفته شود. چون تصور من از بهشت اين است كه هرچه انسان بخواهد، خدا به او ميدهد.

قبل از هر چيز اول بايد بدانيم كه شفيعان كيانند. كليترين و اصليترين ويژگي شفيعان اذن داشتن از ناحية خداوند و رضايت الهي بر شفاعت از سوي آنهاست: ما من شفيع الا من بعد اذنه. شفاعت هيچ شفيعي تحقق نيابد مگر بعد از اذن الهي سورة يونس 3

يومئذ لا تنفع الشفاعة الا من اذن له الرحمن و رضي له قولا. در روز رستاخيز شفاعت هيچكس سودي نبخشد، جز آنكه خداي رحمان به او اجازة شفاعت داده و سخنش مورد پسند او گرديده است. سورةطه 109.

براي اينكه مصاديق واقعي مفاد اين آيات الهي يعني شفعاي حقيقي را بشناسيم به ناچار بايستي به روايات مراجعه كنيم. در يك بررسي سطحي از روايات، بخوبي روشن ميشود كه بدون شك پيشوايان و امامان معصوم يعني چهارده نور پاك از خاندان نبوت و رسالت كه بعنوان چهارده معصوم ناميده ميشوند از مصاديق بارز و روشن شفعاي روز رستاخيز ميباشند. دربارة شفاعت نمودن رسول اكرم( نيز ذكر گرديده و در مورد شفاعت كردن اهل بيت پيامبر اكرم ( از خود آن حضرت روايت شده كه ميفرمود: ..... و يشفع اهل بيتي و يشفعون. (در قيامت) اهل بيت من شفاعت خواهند كرد و شفاعتشان هم مقبول درگاه خداوند خواهد بود.

به طور كلي با توجه به آيات و روايات ميتوان گفت كه غير از انسانها فرشتگان و از ميان انسانها افرادي همچون انبياي الهي، علما، شهدا و مؤمنين در قيامت حق شفاعت دارند.

مسئله: شفاعت از اصول مسلم و قطعي اسلام است، اما تابع شرايط و مقتضيات خاص و ويژهاي است كه اين شرايط را بصورت زير خلاصه ميكنيم:

1- اذن الهي ـ يكي از شرايط اصلي و اساسي شفاعت اين است كه با اذن الهي ميباشد بنابراين چنين نيست كه هر كس بتواند در مورد هر كس كه ميخواهد شفاعت كند. (ما من شفيع الا من بعد اذنه ـ شفاعت هيچ شفيعي تحقق نيابد مگر بعد از اذن الهي.)

2- رضايت خدا نسبت به شفيع گذشته از اينكه اصل شفاعت بايستي با اذن الهي باشد، شخص شفيع نيز بايستي از كساني باشد كه خداوند نسبت به شفاعت از سوي آنان رضايت دارد. با توجه به اين شرط كه نيز نميتوان از هر كس توقع شفاعت داشت و هر كس نميتواند مدعي حق شفاعت شود.

3- رضايت خدا نسبت به فرد مورد شفاعت: در مسئله شفاعت، رضايت خداوند نسبت به شفاعت شوندگان نيز شرط است. يعني چنين نيست كه فيض شفاعت بدون استثناء شامل حال همه بشود. بلكه اسباب و ملاك خاصي دارد كه هر كس اين ملاك را تحصيل كرده باشد مشمول شفاعت كنندگان قرار ميگيرد و در غير اين صورت از اين فيض محروم خواهد بود

با توجه به آيات و روايات ميتوان بعضي از شرايطي را كه بايستي در شفاعت شوندگان وجود داشته باشد تا خداوند نسبت به شفاعت در حق آنان راضي باشد بدست آورد مانند شروط:

ايمان، اقامه نماز، پرداخت زكات ، اعتقاد به معاد.

به طور كلي بايستي بين شفاعت كنندگان و شفاعت شوندگان يك نسبتي و تناسبي وجود داشته باشد تا شفاعت مؤثر باشد. اما اگر زنگارهاي پليدي و سياهي گناه آنقدر زياد باشد كه بهطور كلي تناسب بين دو گروه از بين رفته باشد، شفاعت هيچ اثري نخواهد داشت. ( بايد آهن ربا بود تا آهن ربا جذب كند اما اگر زنگار گناه تمام روي آهن را بپوشاند آهن ربا را آنرا جذب نخواهد كرد.)





منابع و مآخذ:

آموزش عقايد، جلد 1، مولفان: محسن غرويان ، محمد رضا غلامي، سيد محمد حسين مير باقري.